Oude begraafplaats Lochem

De geschiedenis van de Oude Begraafplaats begint in 1829 als de eerste begraving plaatsvindt. De aanleg van de begraafplaats was een (wat laat) gevolg van de wet uit de Franse tijd (plm. 1810) die het begraven in de bebouwde kom verbood.
Boven de hoofdingang hangt een bord met enkele dichtregels van Staring (1767-1840). Bijna 150 jaar werd er op deze plaats begraven. Op 31 december 1977 was er de sluiting. Inmiddels was de Nieuwe begraafplaats al jaren in gebruik.

Het verval op de oude begraafplaats Lochem

Na 1977 kwam het verval. Nummerpaaltjes verdwenen, hekwerken werden verplaatst of verwijderd, grafrijen werden grasveldjes, de natuur verwilderde, er groeide een klein oerwoud. Na ca. 20 jaar kwam de Oude Begraafplaats weer volop in de belangstelling te staan wegens de vraag: ruimen of…….?
Meegaand met de landelijke trend naar schaalvergroting zocht de Gemeente Lochem naar ruimte voor bouwlocaties. De oude begraafplaats leek daarvoor geschikt, maar er kwamen duidelijke reacties uit de burgerij met name van de toenmalige Historische Vereniging Lochem/Laren. De Gemeente zag af van ruiming.
De Historische Vereniging nam de taak van het onderhoud van de begraafplaats op zich. Er is een werkgroep die, in wisselende samenstelling, de begraafplaats een respectabel aanzien geeft.
Van enkele vrijwilligers liggen hier voorouders begraven, soms met een grafzerk of hekwerk, soms is de plek slechts een paar vierkante meter gras.

Oude begraafplaats Lochem is cultureel erfgoed

Maar dit kerkhof is ook “Cultureel Erfgoed”. Mede door het contact met de heer Wim Vlaanderen van de Vereniging Terebinth is de kennis van diverse kunststijlen, symbolen en de bomen uitgebreid.
Het loont de moeite, ook voor buitenstaanders, om onder de spreuken van Staring door binnen te komen en kennis te maken met een stukje voorbije cultuur. Kennis van het verleden is nodig om kijk te krijgen op onze eigen tijd.